Yunus Emre Şiiri - Kenan Demirel

Dönüyor bu devri âlem,
Anlamaya muhtaç âdem.
Sözlerini dirhem dirhem,
Ölçer Yunus kuldur diye.

İnsan âlemin nevidir.
Gönül aşkın canevidir,
Canların özü sevidir,
İçer Yunus baldır diye.

Yesevi’den ilham aldı.
Hacı Bektaş’ta duruldu.
Taptuk’ta kendini buldu.
Açar Yunus güldür diye.

Bildi Dünya gölgeliktir.
Hoş görmek bir inceliktir.
İnsan verince maliktir,
Saçar Yunus puldur diye.

Mekân oyun, mahdut vakit,
Yaşanana olur şahit.
Kuran hâkim, sünnet mürşit,
Geçer Yunus yoldur diye.

Konuşmak Rabb’in ihsanı,
Halk lisanı, Hak lisanı,
Türkçe söyler yurt insanı,
Seçer Yunus dildir diye.

Dünya imtihan beşere,
Hazırlanır hep mahşere.
Kapı açmaz asla şerre,
Kaçar Yunus züldür diye.

Ecel vardır her faniye,
Vakit şaşmaz bir saniye,
Çağırınca Hak bakiye,
Göçer Yunus geldir diye.