Yunus Duysal Şiirleri - Şair Yunus Duysal

Yıkadılar beyinleri cahil milletin
Adına leke sürdüler Cumhuriyetin
Kurmak istedikleri bir devletin
Doğuşunu göstermeyiz ne olursa olsun

Vatana, Toprağa göz koyanlara

Zamanın getirdiği yorgunluk olsa gerek yüzündeki hüzün tablosu
Bir şairin yazamayacağı ve
bir ressamın çizemeyeceği kadar kötü görünüyorsun
Kendine bir an önce çeki düzen ver
Günden güne yok oluyorsun
Belki bütün gün ağlarsın

Bin acı olsa da yüreklerde, biz seni sızımızla
En kötü günlerde bile, aşkla beslenen ruhumuzla
Şerefle dolu yıllarımızda, tertemiz alnımızla
Karanlık günlerde güneşi görmeden sevdik

Paha biçilmez bir değer, baba mirasıyla

SİVAS'TA SEN YANMADIN MI?


Yaktılar bahçemizin tüm çiçeklerini
Küllerden geriye utanç kaldı
Kırdılar sazın özgürlük tellerini

Sonunda aldılar bizden onları
Ağlıyordu anaları, acılı babaları
Sel olup akmıştı kurumuş gözyaşları
Onlar bizim şehidimiz canlar sağ olsun

Parçalanmıştı gövdeleri dağın başında

Can demediler canlarına sürdüler sipere
Ne yaşamak akıllarında, ne de dönmek evlere
Yırtık ayakkabı, parçalanmış çorap bu idi askerin miğferi
Kimse unutturamaz koca bir tarih, Çanakkale zaferi

Bir değil, bin orduyla gelseniz de işlemez

Çaresiz kaldım boş sokaklarda
Yenik düşüyorum şimdi yalnızlığa
Gece puslu yolum karanlık
Ölüyorum 12 civarlarında..

Acı sarmış dört yanımı

Sefaletin hali önümüzde
Biz sırtımıza zenginliği çuvallamışız
Bir lokma ekmekleri yok iken midelerinde
Bizler tokluğun üzerine bir kahve yapmışız

Utanç maskesini indirin yüzünüzden

Çok uzağım şu an sana
Bekleme beni bu takvimde
Umutlarını yitirme ne olursa olsun
Söz geleceğim papatyalar mevsiminde

Yalnızlığını hissediyorum senden uzak olsam da

isyanımın berduş saatlerindeyim
dağınık bir kalpte üstüm başım aşk kokuyor
ne kadar küfür varsa aklıma takılan...
neyse boşverin

bugun de acım varmış