Yunus Doğru Şiirleri - Şair Yunus Doğru

Adaleti yok zamanın sabrı da
Ardışık günlerin kısır döngüsünde
Mola vermez, soluk almaz akar omuzlarından,
Gökyüzü ve yıldızlar aynı yerinde.
Zaman o zaman değil; sen o değilsin
Kaç neşter izi taşırsın yorgun yüreğinde,

Ey hayat bana bahşettiğin sadece bir yaşam kesiti
için borçluyum sana.
Canlı uğramamış, terk edilmiş, süngü ucu gibi sivri
kayalıklarına her seslenişte sesime ses
katan o yankının bile diyetini ödeyerek geçtim
önünden.

Güneş ısıtınca
Toprak yakınca
Denizler ılınır
Bulutlar ağlar

Esince bir poyraz

Her sabah, ufka çizilmiş
kırmızı kılıç yarasından
göz kamaştırıcı ergenlik kız gibi
uç verir güneş.

Güneş!

Üç bölüme ayırmışım zamanı.
Kardelenler, yaz çiçeği, laleler.
Çok dik gitmek tabiata aykırı.
Nice düştü padişahlar kaleler.

İnsanoğlu bir çok şeyi arzular.

Acı acı üzerine binince
Yürek nasır olur kahır çoğalır
Kahır kahır üzerine binince
Bünye de toprağa doğru yol alır.

Merhamet deyince herkesten mahir

Hayat bir anız tarlası
Yalın ayak koşa durdum
Tam menzile erdim derken
Her seferde şaşa durdum

Bakarsan bağ, bakmasan dağ olur demiş atalar
Aman ha! kulak asma kardeşim
Bakma, görme; hele hele dokunma kardeşim
Senin baktığın yerler, yer olmaktan çıkıyor
Senin gördüğün yerler çöpten, atıktan geçilmiyor

Belki bir gün israf ve kötülük biter
Ağaçlar kesilmez, karnı deşilmez yeryüzünün
Belki bir gün savaşlar biter
Akıl, merhamet, matematik hakim kılınır yeryüzüne
Belki bir gün hayvanlarda mutlu olur

Ne uzak durursun ey nazlı nazen
Dayatılan bize hoyrat bir düzen
İnsan da umuda güvenir bazen
Bülbülde esirger zarını benden

Bazen içim üşür yalnızlık çöker