Yunus Balığı Senfonisi Şiiri - Mert Altan

Gezici bir sirk olarak geldiğim kasabandan ayrılıyorum bugün
Bir balerinin etekleri son kez dalgalanacak,
Palyaço güldürmeyecek kimseyi
Ve annesinin elini bırakan bir çocuğu bu kez gerçekten çingeneler kaçıracak
Kayıp öylesine büyük ki
Yaşın kaç olursa olsun, hiçbir zaman unutamayacaksın bu buhranı
Ulusal yas ilan edilecek dolaşım sisteminde
Artık gelgitler de yaşamayacağım vücudunda
Şeker reklamlarında torunlarının gelmesini pencereden bakarak bekleyen,
Yaşlılardan bile beter olacaksın
Yunus balıkları besteleyecek ayrılık senfonini
Kalbinin en güzel köşesini ayırdığım yerde
Siyah beyaz bir filmin duygusallığına
Hiç yakışmayacak beton rengi hakim bugün
Bir bakıp çıkacağım diyerek girdiğim kalbin
Şimdi kentsel dönüşümün 7. Harikası olmaya aday
Gökyüzün bir kule tarafından delinmiş
Kasaba, kasaba olmaktan çıkmış artık
Transal geçişlerimin başlangıç noktasında
Hüzün seanslarımın varış noktasında sen varsın bugün
Ruhundaki kara delik tüm yıldızları çekecek kadar büyük
Ve ben, karanlıktan korktuğumu henüz şimdi söyleyebiliyorum sana

Sadece alfabeden çıkarılan bir şapkalı a anlayacak halinden
Unutulmaya ramak kalmış bir kabilenin son yaşlı üyesi anlayacak halinden
Bir çocuğun kaderine sıkışıp, ters duran bir kaplumbağa anlayacak halinden
Soracağın en son şey bunları neden hak ettiğin olmalı
Ama cevapsız bırakılan soruları sevmediğini de biliyorum
Ve bu , benim sana olan son iyiliğim olarak kalsın
Neden mi ?
Ağlama payı bırakılan filmlerde
Birilerinin gözüne toz kaçması gerekiyor da ondan