Yunus Akkale Şiirleri - Şair Yunus Akkale

İlim, irfanda yükselmek neyine
Falcıda sırada kehanete güven
Bilgiden uzaktır boş bir beyine
Batakta batar cehalete güven

Tembelin kağnısı geçince arşı

Aş, ekmek kapısı bunca sefile
Kanatsız bir kuş haydi uç bakalım
Kendini bilmez yön verir nesile
Gecede yol haydi nur saç bakalım

Suçlar başkasını, ispat bahane

Anadolu’nun yaylasında ovasında
Balıklar balıkçının oltasında
Kafalar batılın kara potasında
Putların peşinde arama beni

Başlar yağlı, semiz, hörgüçte, zebun

Namerdin atını, sevmem nadanı
Yollarda sıralı kervan beğenmez
Hasta halimi sorunca yabanı
Gönlüm istiyor düşman beğenmez

Yaprakların döker solar çiçeği

Bilirsen; gül dikenden, diken gülden
Bülbüle yaralar açar Alican
Kardeşin sor gurbette, yardan serden
Sana bir selamı uçar Alican

Biz ayrılırken yapraklar göğ idi

Öyle bir havalı çeker peşrevi
Pehlivanlık taslar, ite bak hele.
Huzuru bozar, fitnelik görevi
Boş yere kan, kin ispata bak hele.

Vasıfsız nesne, dokunulmaz tabu

BEKLE BİR GÜN
Hazırdan kondu yurda, yer bedava
Her zaman kaynıyor tencere tava
Gönderdin tazıları, düz yerde ava
Sırtımdan atacağım bekle bir gün

Masumlar kan ağlar dünya uykuda
Körelir vicdan insanlıktan olur.
Analar ağlar çocuklar korkuda
Fitne dinden çıkar, şeytandan olur

Türkiye Türk’ünde hürriyet sizin

BİZİ UNUTTU

Gözüm görmezken dağları, taşları
Hatıra yalan göz bizi unuttu
Yağmura inat yağar gözyaşları
Mahşerde sual, öz bizi unuttu

Özü yok undan mayasız hamurdan
Edepsiz huy faziletsiz onurdan
Hırıltısı gelir oradan burdan
Batıldan şer işler düşman mı oldu

Çaresiz görünür yoktur güveni