Yunus Akkale Şiirleri - Şair Yunus Akkale

Merdivensiz nice göğe tırmanır
Uyuşurda köşelerde kıvranır
Kapkaç, hırsızlık peşinde dolanır
Anasını satar sonra anlarsın

Beleş yer har vurur harman savurur

Şikâyeti bırak, yapış işine
Bugün ayaktasın şükür haline
Her kul tek giderde; kendi başına
Sabır et ayakta yürür haline

Düşün duruver, yatağa çakılı

Kendine sözler söyleme divane
Meçhulde kalsın, bırak senin hane
Aşkla, sevgiyle dön ey bire pervane
Dur be adam sendeki bu telaş ne.

Neler yaptın, duydum dünya davacı

Duydum ki; kesmiş selamı, sabahı
Gir de gönlüne barıştır bir daha.
Sevgiye sevdalı âşık seyyahı
Keremin aşkında buluştur bir daha.

Bir avuç toprağı örterken özü

BAK HEPSİ YALAN

Tek doğrusu yoktur başlar yemine
İnanma şer söze, bak hepsi yalan
Yağ, su döker durur kaygan zemine
Güvenme her öze, bak hepsi yalan

Hançer sok sineme, kurşundan beter
Ezelden hastayım, yara derinden.
Dayanmaz yüreğim bu kadar yeter
Çıkmıyor lekesi, kara derinden.

Doğduğum güne, aya pişmanım

Bir gençlik isterim, çelikten dağ olan
İlmini, irfanı özünden alan
Aşkını, deryaya, ummana yayan
Bahçesi, bağı gülistan gül olsun.

Bir gençlik isterim, huyu, edepten

Zefire deva der, gönlü engine
Mücevher paslanmaz başka düşünme
Ne güzel yakışır mezar sengine
Taşları süslenmez başka düşünme

İyiye özlem, kötüye nefreti

Eser, yağar gönül, durulur düzde
Kuşdilin bilmez, bin dilden yazar oldum.
Dermanım tükenir, kalmıyor dizde
Gölgemin peşinde nice, gezer oldum.

Topla devşir de derdini torbala

Ölen, rahmetine kavuştu Hak’ kın
Akıbeti düşünmez sağlar utansın.
Ovayı geçerken yılandan sakın
Başından yol veren dağlar utansın.

Bülbülün goncası solarken çölde