Yumuşatıcı Şiiri - Hatice Güzen

Makinenin koynuna düştü
etiketiyle birlikte.
İlk su döngüsünde biraz dağıldı,
ikinci yumuşatıcıda
biraz sustu
biraz daha sakin, biraz daha hafif
biraz daha az kırıştı.

İçinde sessiz bir program işledi:
ön yargısı kısa sürdü
ön işlemi uzun soluklu kaldı.
Sıkma en derine bastı
ve içindeki taşkınlık
dış yüzeye yayıldı
kabullenişin ince parıltısı gibi
geceye açılan küçük bir kapı.

Yumuşatıcı dediler buna.
Kokusu hafif
sesi alçak
itiraz etmez
buruşmaz
hep hazır bulunur.

Çok sesliyse sertleşmiş
çok duyguluysa hassas
çok düşünürse yorucu dediler.
Sonunda
her yanını
özenle kat kat
yumuşattılar.

Kurudu.

Bir sessizlik gibi
askıya alınmış bir cümlede.
İçinde yalnızca
dudaklarında unutulmuş
bir kırılganlık kaldı.

Şimdi
bir dokunuşla buruşmaz
bir sözle susması beklenir.
Oysa o
kendi kendine kuruyan
fırtınaların içine saklanmış
suskunluğun içinden doğan
bir şiirdir.