Benler nasır tuttu ben diye diye,
Aklım kabuğundan çıkmadı daha.
Ezilesi başım taş yiye yiye,
Benlik kavgasından bıkmadı daha.
İnat süvarimiz atından inmez.
Aslan gibi kükrer, öfkesi dinmez.
Bir yanım, öteki yanımı bilmez,
Ara duvarları yıkmadı daha.
İnişte yorulduk,yokuşta durduk.
Dostları incitip kalbini kırdık.
Nice akıl almaz hayaller kurduk,
Gözümüz gerçeğe bakmadı daha.
Enkazlar altında kalmışız eyvâh!
Gündüzler karanlık,gece simsiyah.
Güneşim doğmuyor,olmuyor sabah,
Umut ışığını yakmadı daha.
Yaralı olmaktan kaçmak istedim.
Aşılmaz dağları aşmak istedim.
Meçhul alemlere uçmak istedim,
Gönül kanatlar takmadı daha.
13.05.1987
Mustafa YaralıKayıt Tarihi : 8.1.2007 14:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!