Yumdu Gözlerini Çocuk

Düşlerde bir çocuk çırpınıyor sanki
Gece yarısı pencereye yapıştırıyor ellerini
Gözlerini dikiyor o gece mavisindeki yıldıza.
Acaba O da görüyor mudur o yıldızı,
Bakıyor mudur iç çeke çeke o uzaklara,
Farkında mıdır yalnızlığın...
Gördün mü,kaydı işte yıldız (!)
Bak,bir tane daha kaydı hemen onun peşinden.

Yumdu gözlerini çocuk.
Görmemeliydi yıldızların kayışlarını
Görürse bir daha çıkaramazdı onları rüyalarından
Uyutmazdı o yıldızlar geceleri çocuğu...
O yüzdendir ki
Yumdu gözlerini çocuk.
Açtığında gözlerini
Görecekti nasıl olsa yıldızlarını.

Ve nihayet açtı gözlerini çocuk
Çok geç kalmıştı fakat.
Aydınlanmıştı gökyüzü
Kocaman güneş içip bitirmişti yıldızlarını.
Çocuk ağladı, bağırdı, küstü güneşe.
Ama güneş vazgeçmedi doğmaktan her sabah o şehre...
(Ağustos 2007)