YUMAK
Çileleri ayırıyorum geceleri
Evrenin dolaşık iplerinden
Aç,açabilirsen.
Yeşili çekiyorum ucundan
Çırpınıyor doğa
Sarıyı asılıyorum kıyısından
Kuduruyor sonbahar
Hırsından
Maviye dokunuyorum hafiften
Boşalıyor gökyüzü buluttan
Dokunmaya korkuyorum beyaza
Ellerimin kirinden
Öylesine sıcak ki kırmızı
Ellerimi yakıyor derinden
Pembeyle mor gülümsüyor
Dokunamıyorum kederimden
Bir kara kalıyor avuçlarımda
Sadece…
Ağarmayı bekliyor
Şakaklarımda.
DEDE İRFAN ÇELİK
Kayıt Tarihi : 9.4.2012 22:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kala-kala bir kara kalıyor
DUYGULU VE ANLAMLI BİR ŞİİR KUTLARIM.yuvasız kuş
Kaleminize sağlık sayın İrfan Çelik...
İşte bir ömür böyle geçip gidiyor... Yaşamın kendi 'yumak', neresinden tutsan eline gelendir, yaşamak... Renkler ele verir 'nasıl, niçin, ne zaman' sorularına........
Ve kala kala 'ağarmayı bekleyen saçlarımız' kalır elde... Kirlenmemişse eğer, olgunlaşır, ağarır gide gide......
'Düşüncenin şiiriydi......' Kutluyorum değerli şairi....
TÜM YORUMLAR (11)