Yuliana Şiiri - Ali Koç

Sen; İlkbaharda açan gül goncası,
Ben, Sonbaharda dökülen hazan yaprağı,
Sen; İçimi ısıtan yaz sıcağı,
Ben; Kışın üzerine düşen kırağı,
Ve işte bu kadar net; İkimizin farkı
YULİANA....!
Ben hep oldum olası, korkarım birisini,
Akıllara zarar, delicesine sevmesini,
Yerli yersiz, bir korku sarar yüreğimi,
Eğer bir gün; Sevmekten vazgeçerse beni,
Ve hoşça kal diyerek, veda etmesini,
YULİANA....!
Biliyorum; Bir gün sende terk edeceksin,
Ardında gözü yaşlı bırakarak gideceksin,
Belki bir temenni olarak; Kendine iyi bak diyeceksin,
Belki de; Buraya kadarmış diyerek, teselli vereceksin,
Ve bu benim kaderim; Kadere boyun eğeceksin,
YULİANA....!