Yükümlüler Şiiri - Abdulkadir Karaman

Güneş, tutsak olduğu yere
Gitmesi gerektiği zaman
Gider teslim olur…
Ya sen! ? ...

Yağmur sağanak sağanak yağar…
sele dönüşür…
deryanın özlemiyle
çalar kendini yerden yere…
Ve duruldum sanır ulaştığında…
Denizlere...
Bilmeden fırtınaları…
habersiz dalgalardan…
başına ne belâlar üşüşür... ya sen! ?

Ağaç yerden alır yaprağı
Çiçeği…meyveyi ve gölgeyi
ve yere verir günü gelince...
ya sen! ?

Bulut toprağa muhtaç…
toprak buluta…
gökyüzü aracı…
alamaz… hep başkaları toplar haracı…
ya sen! ?

Dağlar ev sahibi
sanılır,
kar ise kiracı…
ya sen! ?

Ey insan!
taşıyacak olan tacı...
sensin, şifasız sandığın dertlerin tek ilacı...
eğer istersen! ? ...

Güneş, gölge, yağmur, toprak
deniz, su
çiçek, yaprak
meyve, manzara...
ne varsa sunulan...ikram sana!
girdikten sonra gerekmez mezara
yanlış yapma kazâra!

11/07/02