Yükselt Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Neşeyi yükselten rüzgar, ancak senden eser,
çalkantıyla dışarda kalan, kendinden bezer.
Bir zihin davası avucunda açan seher,
dalgınlık kervanları yolda kaybolmuş.
Kendilik kapılarından dönen, evin yolunu
bulmuş.

Uzaklarda yankılar, başkalıktır öznesi,
nerden ve niçin, bu bir kapanış sesi.
Dağları aşıp gelen yakar nefesleri.

Burdan gider alınlara, güneşin ışınları,
karanlıktan alır gücünü, sızan bir
güzelliğe, adar ömrünü.