Yüksel Özbek Şiirleri - Şair Yüksel Özbek

Neşen,Acımı Boğdu

Yaşamdan çok şey istemedim.
Belki de! !
İstediğimden çoğunu sundu
.........................................cömertçe.

“Filistin’de tankların altında ezilen Amerikalı kızın anısına”

21.yüzyılın Che Guevera’sı
şimdiki zamanın en yürekli kızı.
Barışın kızıl saçı,
İnancın direnci,

Hasretinin merkezine,
Yaşama:
Salıncak kurdum.
Gidiş-gelişlerine odaklandı
Gülümseyen sevdamız.
Gidişinde köreldim,

Ayın ketum memesinden içiyorum geceyi,
Yeşilırmak salınarak yürürken,
Bölüveriyor şiir yoksulu kenti,kalbinden.
İnsanlar,arabalar diz dize yürümekte köprüsünde.

Eskimişliğinde geçmiş kokan,hasır

Aklımın yaylasında uçan güvercinim
Ağzında özlem
Gönlünde sevgi
gözünde aşk taşıdın,
Kondun gönlüme.
Hiç bilmediğim kıtanın

Günaydın tazeliğinde akşam,
Gecenin biri de olsa
“Bulutsuzluk özlemini” dinlerken,
sorgulamak günü ve
kendini.
Bir türkü yakmışım hüzne,

Örnek bir çocuk gibi
Dışında durdum hayatın!
İdealin peşinden vazgeçen
korkak,olmadım.
Kendi geçmişini yiyen
Zaman timsahını,sevemedim.

yazma dürtüsü karmaşıktır, kemrir
senden olanı sana verir!
hesaplaşmalar tutmaz,gidenler
gitmiştir,yaşanmamışlıklarını
önlerine katıp dolu dizgin...
kaldığına sevinemez,yarına

şimdi nerdesin.
ve
kim bilir nerelerdesin
düşlerinin.......ve
kiminle konuşuyor
gözlerin..

Ah zamansız gelenim
Derenim,
Seni nereye koyduğumu sorma,
Nereye koyamadığımı anımsatır,
Kat kat derinleşir yaram.
Seni sensiz yaşama mapusluğunda