Yüksel Osman Şiirleri - Şair Yüksel Osman

Keşke gittiğinde
Anılarını da alıp gitsen
Bıraktığın boşlukta
Ama ne çare!
Senden bir şey olan;
Gözlerin diye ceylanı,

Etraf hardı
zaman dardı
endişe vardı
bir sevdiğim vardı
sevdiğim yardı

Daha sonra gelecek olan
Said'lerin, Hamza'ların, Ömer'lerin
Müjdesini biz yaşadık.
''Henienlekum'' sadasıyla
Çığlık çığlık, öbek öbek
Çiçekler açtık, rayihalar saçtık.

Zaman geçti, mevsim kardı, kıştı
Her tarafı saran fırtınalı bir yağıştı
Ama içimi ısıtan sımsıcak bir gülüştü
O gülüş, umuda fer olan bir 'düş'dü

Hazan mevsimindeki yapraklar gibi

Kirpiklrimde asılısın
İçimde korum, közüm
Sadece sevdiğim değil
Canımsın benim
Can özüm

HZ. MUHAMMEDİ DÜŞÜNÜYORUM

(Aleyhisalatuvesselam)


Hz. Muhammedi düşünüyorum, sütannesi Hz.Halime’nin yanında, O’nu sütkardeşi Hz.Şeyma’yla beraber oyun oynarken düşünüyorum,

Gecenin sessizliğinde
Ağaçların hışırtılarında
Asılı kaldı yüreğim.
Bir sessizlik, öyle ki sağır edici
Topuk sesime ses veren
Öteki topuk sesim.

Hayatın safhaları yaprak yaprak
Tasır bizi birileri, kaldırarak
Bazen sevinç , bazen de keder
Bindiğimiz omuzlarda dövünerek

Yağmur altında yürümek gibisi yok
Ağladığın belli olmaz.
Sisler içinde yürümek en iyisi
Kaybolduğun belli olmaz.
Ebuzer gibi yaşamak mihnetsız
Yaşadığın belli olmaz

İçimde ayrılığın rüzgarları...
Anılar uçuşuyor yaprak yaprak
Kimi mor, kimi yeşil, kimi sarı
Her biri bir sahipsizliğe savrularak