Yüksel İnalkaç Şiirleri - Şair Yüksel İn ...

ARDLARINDAN TÖRENLER DÜZENLİYORSA
KUZU KILIĞINDA ŞEHİRLİ KURTLAR,
KUZULARININ SESSİZLİĞE TERKETTİĞİ
ŞEHİR IŞIKLARININ SÖNDÜĞÜ GECELERDE
ANNELERİ BÜRÜNÜP VAKUR POSTLARINI,
GÜN DOĞUŞUNA KADAR AĞLIYORLARSA İÇİN İÇİN

GECEYE SIĞINIP TAVANDAKİ PENCEREMDEN
KAÇTIM HAYATIN YILDIZLARCA YÜKÜNDEN.
BİR GÖKTAŞI GİBİ YALNIZLIĞIMLA YANARKEN
UYANDIM SOĞUK DÜŞLERİME TUTUNARAK

BALIĞIN SIRTINDA GEMİ GİBİYİM,
GEMİNİN İÇİNDE DENİZ.
DENİZİN DİBİNDE GÜNEŞ, GÜNEŞE ASILI OLTA GİBİYİM.
OLTAYA TAKILMIŞ ÖLÜM, ÖLÜME MİSAFİR TABUT.
TABUTU DOLDURMUŞ TOPRAK GİBİYİM,
TOPRAĞA SARILMIŞ HÜZÜN.

HİÇ TERKEDİLMEMİŞ BİR ŞEHİR SEVDİM BEN.
BİN ŞANS VERDİ BU ŞEHİR BANA,
ISLANMADIM YİNE DE,
DÜŞMEKTEN KORKUP,
KARANLIĞA TUTUNAN,
YAĞMUR TANELERİYLE.

Belki güzel değildi yine de,
güzeldi ihtimali sevebilmenin.
tükendiğine göre artık o ihtimal de.
Beklemek lazım,unutmak için,
yüzüne bakılmayacak halini.

KARŞI BİNANIN PENCERESİNDE
GÜVERCİN GİBİ TÜNEYEN AYŞE TEYZE
YILLARDIR YALNIZ YAŞADIĞIN EVİNDE
ÖLMESEYDİN, BİR BAŞINA BİR GECE
SAĞLIĞINDA BİR KAP YEMEK BİLE VERMEYİP CENAZENDE YÜZLERCE İNSANA
YEMEK DAĞITAN AKRABALARINI TANIMAYACAK,

İsimler sahipsiz korkuyorlar
Şehirler isimsiz, ağlıyorlar
Hayvanlar sevgisiz ölüyorlar
Hala isim şehir hayvan oynuyor çocuklar.

Ne kadar ilerisindeyiz karanlık çağların.
Artık diri diri gömülmüyorlar farklı düşünenler
Engizisyonlarda yakılmıyorlar,
Ya da öldürülmüyorlar suda boğularak.

500 yıl ilerisinde, o karanlık çağların

AŞK İKİ DOĞRUNUN PARALELLİĞİDİR,
HİÇ BİRLEŞMEMECESİNE
ÖLÜM BİR DOĞRUYLA (İNSAN) BİR DÜZLEMİN
(TOPRAK) KESİŞİMİDİR
HİÇ AYRILMAMACASINA.

TAŞ ,TOPRAK VE ORMAN DEĞİLDİR MEMLEKET
HAVA, SU, VE GÜNEŞ DE DEĞİLDİR
GEÇMİŞ VE GELECEK DEĞİLDİR MEMLEKET.
DEĞİLDİR ÖLMEK YADA YAŞAYARAK
UĞRUNA BEDEL ÖDEMEK.
KALMAK KURU BİR İNAT GİBİ YA DA DÖNMEK DEĞİLDİR