Yüksel Dayanç Şiirleri - Şair Yüksel Dayanç

hayatın içindenmidir bilmem
ama bazı zamanlar aklıma gelir
senin arkadaşlarınla yaptığın uzun konuşmaların
şu hayatın içerisinde yetişmemin
bir çoğundaki sebebim sensin acısıyla tatlısıyla.

Tüm rüyalarımdın.
Sevgiye dair çizdiğim zamanlarımdın.
Zamanlarımı rüyalarıma böldüğümde,
Kuytulardan çıkamıyorum.
Çığlıklar atan gözlerimde,
Kendi türkülerim sıralanır ard arda.

Bazıları uzaktan sever sevdiğini,
Bazısı terkeder sevdiğini. Ülkesini.
Uzaktan seven her gün yırtar geceyi yüreginde,
Ülkesini terkeden kaçar kaçamadığını bile bile.
Bazısı ezalı sevmeyi sever,
Kaybetme korkusudur tapınağı.

Bana;
Beni neden sevdiğini anlat.
İster, dindiremediğin aşkının zehirleri gibi,
ister, maziye gömdüğün aşkların toplamı olsun.
Bana;
Beni niçin sevdiğini anlat.

Çekicinin türküleridir bana sende olduğumu söyleyen...
Nehirler, geride bıraktığımız hayatları yaşatır bana. Bazen durgun, bazen hırçın.
Oluşumumuz birkaç damla sıvıdan ibaret değil mi? Vücudumuzun dörtte üçü sıvı değil mi? Hayatlarımız bir su gibi akıp gitmiyor mu? Zaman zaman taşlara, ağaçlara, çalı-çırpılara çarpıp yaralanarak kanımızı sulara karıştırıp akarız hayatın nehirlerinde. Kiminde hiçbir yara almadan suyun orta yerinden devam eder akışımız. Gideceğimiz yeri/yerleri kestirerneden akışımızın kıvrımlarında karaya vururuz ara sıra. Evimiz sanırız, bekleyenimizin varolduğuna irranırız. Turuncu rengiyle başlayan günün doğuşunu çok seyretmişizdir kamyon sırtlı yolculuklarımızda aslında. Ama durağımızın çatısında sabahı seyretmek bir başka oluyor nedense. Gecenin ilerleyeninde birkaç damla sıvıda bırakılmışsa bekleyenimizin rahmine, bir başka olur ezan sesine karışan sabahın kızıllığı da. Nefes alırız bir an durağımızın çatısız hanında, dinlengeçliğimiz kısa sürer. Günün başlamasıyla yolculuk başlamıştır tekrardan.
Hırçınlaşır bazen nehirlerimizdeki hayatın kıvrımları. Hırçınlaşırız kendimiz kendi içimizde. Sevdiklerimizle, sevmediklerimizin karışımında eyleme dönüşür suçumuz. Failiyizdir birkaç damla sıvının. Ve hayatın akışını kestiremediğimiz gibi, nehirlerin ortasında yeni bir su yığını getirmişizdir akıbetini kestiremediğimiz halde.
Her şeyi gören, her şeyi duyan ve ne anlama geldiğini bilmeyen, tatlı, şiirsel bir sestir çatısız hanı yankılara boğan. Anlamsız görmelerin, duymaların içinde isteklerini dile getiremeyen, zamanın, nehirlerin ortasına bırakılmış umudun adıdır Murat. Ve nehirlerin akışını durduramadığımız hayatın içinde yalnızlığına ve kaderine terk edilen, sesi hala şiirsel, anlamsızlık kavramında, isteklerinde çaresiz, muhtaçlığında yüzüyor geleceğe dair muradımız.
Nehirler, geride bıraktığımız hayatları yaşatır bana. Harcanan koca bir otuz yılı-kırk yılı mesela. İçinde yaşanmış; gözyaşları, hüzünleri, yalnızlıkları, çaresizlikleri, umutsuzlukları, umutları, sevinçleri, neşeleri... Her birine ekilmiş hazanları düzeltmeye çalışmak için çekiçlenen eğri yanları, kamyon dolusu yükleri sırtlayamadığında kompresöre umut kesilen gözleri, gözden kaçırdığımız gibi mesela. Arasında düzelmeyi bekleyen, örsüyle çekicini buluşturan hayatlar vardır mesela.

Yağmur kokusunda daha çok severim seni.
Traş losyonunun kokusu gelir burnuma.
Yağmuru avuçlarken iki elimle,
okşayamadığım yüzünü duyumsarım.

Yağmur gözlerime saldığın,

Zordu sevdicegim.
Ömrümüzün geçen zamanları zordu.
Vaz geçerken hayata verdiklerimizden,
Hayata getirdiklerimizden vazgeçmedik.
Geçmişimizden utanmadık.
Utanacağımız bir geçmiş bırakmaktan utandık.

Bir gün daha bitti kapanan gözlerimde.
Sabahın hallerine umarsız.
Gülün kırmızısına mahsun.
Umuda çağrılan günlerdeki yokluğun rehinli.
Doğurduğun hayallerimi,
Zehirleyen gözlerinle,

Kapısını çalamadığım en büyük sevdama...

Başlamak... Bir yerlerden olsun başlamak gerekir...

Ne geç kalmış olmak, nede çok erken davranmak...
“Boğazıma yapışmak isteyen ve bir sıkımlık nefesimi tüketemediğim zaman? Seni kucağıma ilk aldığım yada aslında hiç kucağıma alamamış olduğum geç kalınmış zaman? “

Sevdiğini seven vardır;
Sevdiğinin, ne denli vazgeçilmez olduğunu bilir…

Sevilmeyi seven vardır;
Vazgeçilmez sevgisinin farkında değildir…