Yükseklerden Bakana Şiiri - Veysel Şimşek

Üç günlük dünyada üç kuruş bulmuş,
Dünyada kimse yokta sanki o kalmış,
Sonundan görme oldum delisi olmuş,
Minnet etmem yükseklerden bakana.

İnsan olan insan hakka eğilsin,
Dereyi geçip neden gölde boğulsun,
Böbürlenme kısmet veren değilsin,
Minnet etmem yükseklerden bakana.

İnsan isen doğru ol dürüst ol dostum,
Bende insan olanı hep bağrıma bastım,
Babamda olsa adam değilse küstüm,
Minnet etmem yükseklerden bakana.

Hain oldun zorba oldun zor ettin,
El doğru giderken sen tesine gittin,
Unuttunmu bir zaman ittende itin,
Minnet etmem yükseklerden bakana.

Şunu bilki ne biterse enginde biter,
Çulsuz baykuş hep yükseklerde öter,
Kardeşimde olsan sus artık yeter,
Minnet etmem yükseklerden bakana.

Aç gözlü olanın gözü doymazsa,
Nankör böbürlenip dostun sevmezse,
İnsanlara biraz boyun eğmezse,
Minnet etmem yükseklerden bakana.

Yeter benim onun hal hareketini görmem,
Kimdir nedir diye asla hiç sormam,
Babamda olsa inan selamda vermem,
Minnet etmem yükseklerden bakana.

Veysel derki sade Yüce Alla'ha ederim minnet,
Bana kısmet ile o verir cennet,
Kendini beğenmişten ederim nefret,
Minnet etmem yükseklerden bakana.