sürekli biyerlere ulaşmam gerektiğini düşünürdüm
ve yorucu sprintler atardım ufkumun etrafında,
nedensizce efor sarfederdim hep kendimi geçmek için, çabalardım bi günüm sonraki günüme benzemesin diye..
bu yüzden başladı bütün takıntılarım..
oysa ne gerek var kim ulaşmış ki hedefine,
her aşılan tepenin ardından görünen yeni bir tepe gibi
karşına çıkan insan egolarıyla?
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta