Yüklendi Barhanam Çekildi Göçüm

Neşet Ertaş türküleriyle büyüdük bizler,
Hala da bir yerimde kalmış onlardan izler.
Bazen krizim gelir arar, bulur, dinlerim,
Gözlerimi kapatır o günlere dönerim.
İnternet de çıkınca artık işler pek kolay,
Türkülerin yanında hem de hikaye olay
Da anlatır oldular, daha da bir renklendi,
Yorumlar, hikayeler ve hakkında ne dendi.
Neşet içi yanarak anlattı bir şeyleri,
Geçici gittim ama dönemedim ki geri,
Geçim derdine düştüm, nasıl dönebilirdim?
Yok edilmek istendim, nerden bilebilirdim?
Sosyete türkücüler meğer ağız eğmişler,
Kültürü, tahsili yok, nota bilmez demişler!
Almanya'da yirmi yıl düğün düğün gezmiş o,
Şunu çal, bunu çaldan, gürültüden bezmiş o!
Şov adamı değilim ama oldum diyordu,
TRT'ye gücenmiş çok sitem ediyordu.
Sahi ya eli değil, ayağına bile hiç
Su dökemeyecek tipler, türküsü olmayan hiç,
Veyahut bir türküyle endam ettiler boy boy,
Kim bilir engellemişti bunu da malum soy!
Çünkü bu piyasa da direk onlara bağlı,
Çünkü hakimiyeti her yerde sollu sağlı!..
Bu Türk Halk Müziğiyse aha bu da çocuğu,
Türkülerin içinde sevilenlerin çoğu,
Neşet'in türküleri, utan biraz insaf et!
Nota çok gerekliyse okut ona da öğret!
Evvelde radyolarda duyamazdık onu pek,
Plaklardan dinlerdik onu daha çok tek tek...
Neyse bir pazar günü Neşet dinlerken yine,
Yan taraftan teklif verdiler bunu da dinle.
Bu Neşet değil ama, Neşet'in de babası,
Ülkemizde nerdeyse bozlağın da babası...
Önce pek aldırmadım ama ısrar çok oldu,
Onu da çaldım odam yanık bir sesle doldu!
Necip ile Elif'in Barhanam Türküsüymüş,
Yemen'deki Kırşehir'li asker öyküsüymüş...
Öyle içten söyledi ki ben de meraklandım,
Bizi yok ettikleri Büyük Savaşı andım.
Bir iki farklı farklı varyantı da var ama
İçinden bir tanesi hakikat geldi bana...
Seferberlik ilanı Necip askere gider,
Yedi cepheden biri o da Yemene gider.
Necip evlidir yeni henüz çocuğu yoktur,
Aşıktırlar kavuşmak için çektiği çoktur.
Buluşurlar nihayet evlenir iki aşık,
Bu sefer de vatan hizmeti olur mu hık, mık?
Bir senesi geçmiştir Necip'in Yemen'deki,
Haber mi var, var mı hiç, gidip de gelende ki?
Necip'e haber gelir bir gün emmioğlundan,
Sormasındır ona hiç köyde ne olduğundan!?
Kötü yola düşmüştür karısı ne yazık ki!
Bağa götürürlermiş bazısı ne yazık ki!..
Necip ne yapsın, yazar, zarfa boş kağıdını
Karısıysa ne yapsın o yoldaki kadını?
Emmioğlusa bedel ödemiş, gitmemiştir,
Elif'te gözü vardır da belli etmemiştir...
Boş kağıdı gelince dünür gönderir ona,
Ne yapsın biçaredir Elif de varır ona!
Aradan bir yıl geçer köyden gelir birisi,
Yemen'e askerliğe yeni gençten birisi,
Anlatır olanları neden boşamıştın der,
Sebep neydi bilmedik der ve taaccup eder!
Necip öğrendiğinde Elif'e olanları,
Başından birkaç kez dökerler kaynar suları!..
Vereme yakalanır kederden, üzüntüden,
Tüm vücuda yayılır hem de şiddetlisinden!
Ümit kesilir onu gönderirler köyüne,
Oturamayacak kadar yatalaktır, evine,
Yatak sererler yatar Elif'i görmek ister,
Tamam helali değil de helalleşmek ister!
Kocası izin vermez ama köylü çok kızar,
Haddini bildirirler, büyükler eder azar!..
Dayanamaz nihayet o da gönderir onu,
Elif de bilmek ister, neden boş olduğunu!..
Elif kapıdan girer Necip doğrulup bakar,
Elif'ini görünce boynunu yana yıkar...
Mani demeye başlar barhanamla başlayan,
Şükreder gördüğüne Elif'i ayan beyan...

Yüklendi barhanam çekildi göçüm,
Bilirim gusurum affeyle suçum,
Necipi görmeye gelmediğnüçün,

Küskünsün sevgilim bilirim söylemem,
Necip sana kurban da derim söylemem!

Bunu duyunca gözü buğulanır Elif'in,
Maniyle cevap verir sözlerine Necip'in:

Geldim yanına kaldırdın başın,
Öpeyim bir kere karadır kaşın,
Üç gün evvel gördüm Necib'in düşün,

Küskünsün Necip'im bana söylemem,
Gönlüm kırık Necip'im sana söylemem!..

Gözlerinde yaşlarla söylerler birbirine,
Adeta bir destandır denen türkü yerine...

(Necip)
Gönlümün süruru geldin yanıma,
Şifa geldi bedenime canıma,
Yüzüm sürem alnındaki benine,

Küskünsün elifim bana söyleme,
gönlün kırık bilirim bana söyleme!

(Elif)
Doğruldun yastıktan yüzüme baktın,
Ciğerimin başını köz gibi yaktın,
El sözüne baktın yolunda çıktın,

Küstüm bu dünyada sana söylemem,
Gönlüm kırık sana Necip söylemem!

(Necip)
İstanbul yolları uzaktır uzak,
Gözel olanlara kurarlar tuzak,
Bir mektup yazmışlar bize fal duzak!

Küskünsün yarim bana söyleme,
Gönlüm kırık yarim bana söyleme!..

(Elif)
Sen gideli konağımdan bakmadım,
Ağ elime al kınalar yakmadım,
Necip yarim gelir diye ele bakmadım,

Küstüm bu dünyama Necip söylemem,
Necip sana dilim küskün söylemem!..

(Necip)
Kazıldı kabirim tendedir canım,
Şükrolsun Mevla'ya yanımda yarim,
Necip'in gönlü göçmektir hemin,

İşte ben öldüm gayri söylemem!
Kırgın gönlümü yare söylemem!..

Türküler böyle işte nihayeti bağlamaz,
Kim bilir hayallere bize bırakır biraz...
Bize de güzellikle onu dinlemek düşer,
Çağdaş saldırılardan onu korumak düşer!..