Bu Bizim Fıtratımız Şiiri - Kazım Karagöz

Horozumuz ölmüştü bir horoz aldık geldik,
Tavuklarımızın bir horozu olsun dedik.

Bir araya gelmiyorlardı, dertleri neydi,
Tavuklar ayrı yerde horoz ayrı yerdeydi.

Alışır, alışırlar, dediler bir kaç günde,
Bir hafta, on gün geçti toplanmadı bir gün de!

Köyümüzün iş bilir bilge ebesi vardı,
Köyümüzde her doğan çocukta eli vardı,

Dedi ki çıkarmayın iki üç gün onları,
Hem gece, hem de gündüz ayırmayın onları.

Kümeslerinde tutun, su yemi orda verin,
Bir daha ayrılmazlar, siz hiç merak etmeyin!..

Üç değil dört gün tuttuk rahatsız olmadılar,
Ömür boyu asla bir daha ayrılmadılar...

Demek ki her canlının bir tabiatı vardır,
İnsanın da aynı böyle bir fıtratı vardır!

Onları bir arada tutacak bağ gerektir,
Yani anlayacağın nikahlamak gerektir.

Değilse bir arada tutmak pek kolay olmaz,
Tabiatını bilmez, bilse bile hoşlanmaz!

Avrupa gibi olur nüfusu hep geriler,
Şeytani endüstri der, bütün insanlık da yer!

Elli yıl sonra Alman, İngiliz olmayacak,
Fransız, hatta, belki Rus bile kalmayacak!

Neden çünkü onlara bunu bir anlatan yok,
Tabiatını bilen, fıtratına uyan yok!

Ne deseniz modernlik, medeniyet bu diyor,
Yok olacak insan kendi kendine ediyor!..