Yük Oldum Şiiri - Engelsiz Yazar Yusuf

Şöyle bakınca engelsiz duruyorum demi?
Hiçbir kimseye zararım dokunmaz;
Bir engelim olmaz, ama oldu...
Bir tek engel değil, yük oldum...

Bu geçmeyecek;
Dün yük oldum, bugün de oldum;
Ölmezsem bu gece, yarın de yük olurum...
Ben eşe dosta hep yük oldum...

Benim bir topluma girişim hep yüktü;
Hayatım boyunca bu hep böyle oldu...
Yürüyemedim, ayağım araba oldu;
Elim tutmadı, kendimi acındırmadım ama;
Gözüm hep birilerin de oldu...
Ben mekan sahiplerine, dostlarıma yük oldum...

Hiçbir zaman hiçbir kimse ile karşılıklı oturmadım;
Yanımda olan ya sağıma, ya soluma oturdu;
Bana hep bir el, hep bir kaşık çatal oldu...
Her şey oldum da, en çokta yük oldum yük...

Hep gülümsedim, elimden geldiğince;
Üzüntümü belli etmedim...
Denemedim değil, bazen denedim;
Başımı sabit tutamadım ki deli gibi titredim,
İlgileri hep üzerime çektim, kimi acıdı üzüldü;
Kimi görmezden geldi, ama başım döndükçe;
Hep ardımdan herkes beni izledi...
Kader, kader beni gözlere bile yük etti...