Yük Canlar Şiiri - Muhammet Üresin

Sarı odalar çalıyor radyoda ve ben ağlıyorum odada bir başıma
Kapı duvarsın ne zamandır bana bakmıyorsun acımıyorsun gözyaşıma
Nasıl bu kadar taş olabiliyorsun hiç mi inanmadın sahiden aşkıma
Hadi oradan sen de sevmek kim sen kim der gibi bakma öyle geçip karşıma

Alı al moru mor bir sevda değilse bile biz de biliriz az çok yanmayı
Kalıver hele bir öyle kolaysa o sarı odalarda sen de gör solmayı
Her ahval ve şeraitte seninim hala ben bilmem ki zaten hiç unutmayı
Alıver gel eğilip düştüğüm yerden çok görme yeniden elimden tutmayı

Eksiğimle gediğimle sev beni ben yalnız seninle yanyanayken tamamım
Tek bir cümlen dağıtıp toplar beni bilirsin her sözüne hemen inanırım
Her ne istersen söyle elimde yoksa canımdan koparıp vermeye hazırım
Bas tetiğe çek vur beni ağır geliyor zaten sensiz can diye taşıdığım