Yokuş Aşağı Şiiri - Muhammet Üresin

Farketmedim mi sanıyorsun bir uzaklaştın bu aralar mevsimi değişti o sıcak bakışlarının
Artık ısınmıyor içim bir gülüşünle gelmiyor yaz gönlüme hiç gitmiyor başımdan kara kışların
Tüketmedim mi sanıyorsun her gece kendimi yedim bitirdim yinede işin içinden çıkamadım
Olmaz yok olamaz ki bu bir başkası nasıl olur inanmam hani ben senin için herkesten başkaydım

Şimdi söyleyeceğin her yalana anlatacağın en aptalca masala bile inanmaya razıyım
Yerim yalnızlığın yanı hep ben ona zaten alışığım ama sensizliğe benim bütün itirazım

Adın yokuş aşağı dolu dizgin akan iki nehir olarak kalmasın nolur bundan böyle yüzümde
Karın soğuğun ortasında kalırım ama sensiz yapamam bilirsin dokunma güneşime göğüme
Uzun lafın kısası varım yoğum her şeyim sensin benim toplanamam bir daha sensiz lütfen kal gitme
Tadım tuzum hep eksik sensiz canım ruhum hep yarım yaralı kalır beni yokluğunla imtihan etme