Güneşin rengi kızıla çalmış.
Gölgeler hüzünde ağlıyor bak.
Yıllarımız boşa akıp gitmiş,
Zulmün hep bedenimi ezdi bak.
Her zaman vefa aradım velâkin,
Bulamadım...içimden kahroldum.
Buna rağmen yüreğim hep sakin,
Ve fakat yük üğır çok yoruldum.
Anlımdan on bin defa vur ama,
Çok sırtımdaki şu hançerini.
En kavi odunla vur kafama,
Fakat gösterme sivri dilini.
Sabahın seherinde benimle,
Düello etmeye kalkma nolur.
Günümü yaşatma hüzünle,
Yaşarken öldürme beni nolur.
Kalp denilen şey küçük bir sırça,
Kırılırsa toplamak zor olur.
Saçılır etrafa her bir parça,
Zerreler kalpte yakan köz olur.
Kayıt Tarihi : 15.9.2011 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!