Yük Şiiri - Burhan Ali Yağmur

Uzun zamandır alnımı koyup bir masadan,
Ayaklarımın ne çektiğine bakmadım.
Kanım eşit hızda akardı her yaramdan
İyi de niçin her derdi çekendi ayaklar?

Ne götürürsen o yetişir dağlar ardında.
Çiçekse meyve verecek dikense iğde.
Dünya için çırpınıyor oysa koca bir yığın,
Değerse hayra gidecek değmezse şerre.

Kim görünse sözde mükemmel çehresi,
Kusur saklıdır özünde ya da bir gizinde.
Gerçi kahir ekseriyet yaşardı cenneti,
Gözlerine süslü perdeleri çekince.

Zamanın bahrinde bu güne değin,
Ne yüzle bakmalı herhangi bir sineye?
Başımın sol yarısında çakan şimşeğin,
Ne demeli acısını ışık diye bilmeye?

Her şey bir göçmüş sanki durmadan,
Yük binince taşmış omza çöküp biten .
Herkes de göçmüş sanki hummadan.
Anladım şimdi en çok derdi çeken,
Topuktan uca bir çift ayakmış neden.