Yudumluk Dirim Şiiri - Refika Doğan

' ön yargılarıyla, bir üzüm tanesinde takılı kalmış benliklerdir toplumları yerinde saydıran...' r.d

oy..! mahzeninde hüzün damıtan,
hırçın dalgalarıyla kovaklarımı döven kan kırmızı;
canım mı alacaksın yoksa kavında demlenmiş iksirinle?
kekremsi tatlar,
tuzsuz soluklar topladım birer birer;
hepsi lâl, hepsi boyun eğdiler...

oyyy! benim yanık tenlim
ince bellim; öpüşlerinden sanık dilim!
yıkıl! yıkıl karşımdan demeyeceğim; gün gelir tarih yargılar!

oy süsen sümbülüm
açılmamış goncam,al gülüm...
iki üzüm tanesindeki giz'im, kara gözüm;
kırmızında tutsak bedenim,özüm! ...

oy beni benden alan ahû' m; mayalandım mahzeninde doldum içine,
dolup boşaldım dilinden leb'ine,
hallaç-ı mansur'a döndüm lime lime; onar beni, beni yenile! ...

oyyy! ...
oy toz toprağa belenmiş çölümdeki kavuran aşkım; yağ!
yağ üstüme allarınla
ince belinle
lâl dilinle sulu sepken,
kuyla beni kan kırmızı denizlerine! ...

oy, içimdeki saklım,
oy benim masum yasaklım; dudağındaki gülün açışında,
ürkek bir ceylanın bakışındaysa ölüm; dur! dur sen,
dur hele ben ölim! ...

ey,yudumdaki dirim; aşka boyun eğen benim!
katre oldum aktım ummanına
bulanarak duruldum kavuştum sana,
kavuştum ya...
oyyy! oyy....

Refika Doğan - Antalya