Yücel Dönmez Şiirleri - Şair Yücel Dönmez

Bir gün böyle olacağını biliyordum. Aşkın acıya kırağı çaldığı günü ilk kez biz yaşamıyorduk. Güneş yaşamı soluduğunda, kardelenler açıyor, gelincikler rüzgarı soluyordu. Sen bir başka boyutta üçgenini kuruyordun. Martılar bile ağlıyordu duygularıma...
Ankara geceye dönüyor. Michigan gölüne fırlattığım taş üç kez sekiyor, zenci taksicinin dikiz aynasında gördüklerini aynen yaşıyorum...
Peri bacalarının ıssızlığında kurmuştum düşlerimi, Chicago’nun kaldırımlarında sabahlıyordum... Bilmem anlatabiliyormuyum, sana bu mektubu yazarken, yine bir şiiri yaşıyordum.

Ankara’da gün battığı zaman
Hüznün şarkısı çalar

Çengelköyden bir vapur kalkar
Güneş batmaktadır
Dalgaların ışıltısındaki sır
Arkadaşımın gözlerindeki anlam
Yaşadığım hatıralarım...

İstanbul geceye bürünmüştür
Broadway’de bir striptiz barı
Garson kız seni gülümsüyor
Üç dolar bahşiş bırakıp çıkıyorum
NewYork bir başka alemde

Ayrılığın üzerinden zaman geçmiş, o aklının bir köşesindeki uzayan yolda, giderek küçülmüştür. Yolun sonunu hesaplayabiliyorsun. İşte seni kahreden de bu ya, nasıl yazmassın ki...

Şarkılar yine seni çalıyor
Sessizliğim hayra alamet değil
Kurtuluşumu güneşe astım
Tek bulut yok

Seni sanki geçmişteki bir yaşamdan
Tanır gibiyim
Öylesine işlemişsin tutkularıma
Hani insan duyguların ötesine uçar ya
Sabahlara hasret bırakmışsın içimde...

'Bir aşk bittiğinde umutlar yeniden canlanır. İstesende unutamazsın, kalbinin bir köşesinden ağrılar girer, Godo'yu beklercesine suskunsundur, patlayacağın günü beklersin. Ve bir gün geriye dönüp anılarına baktığında, her şey o kadar değişmiştir ki... '

Hava soğuk sevdam
Kışa bu derece yenilmemiştim
Bahar çokmu uzaklarda dersin
Hasretin buz dağları ne zaman erir

'Sen ki, eğlenmek adına harcadın sevgimizi. Çaresizliğinde uykuyu aradın. Oysa, herşeyiyle özgündü yaşadıklarımız. Şimdi yalnızlığın öbür yüzündesin, bunu sen istedin biliyormusun... '

Mutluluk sadece eglenmekse
Seninle her gun dans ederim
Kurtulus ebedi uyumaksa
Neden yasamak adina savaşıyoruz?

'Latife bu toplumdaki insanlardan sadece biriydi. sevilmek istedi hemde çok sevildi, daha çok sevilmek istedi... Onu son gördüğümde yeni Latife'ler olmasın diye dua ediyordu... '

Artık aramam seni
Suskunluğun güvertesindeyim
Bu gemi nereye götürür bilmem

Üşüyorum
Güneş yüreğime doğar mı
Buz dağları çözülür mü
Koştuğum yolun sonunda olurmusun
Beklesem dayanırmıyım...

Aşkın volkanında sevgi kavrulur ve bir gün ateşin közü sönmeye yüz tutar. O başka umutlarda boş bir sevginin son kuruşlarını harcamaktadır. Sonun bir öncesini görür haykırırsın. Acımasız bir şiire dönmüştür yaşadıkların...

Kokuşmuş sebze artıkları
Arabesk katısı sarhoşluk
Günü geçmiş anıların ışığı
Sen, sen var ya