Yüce Varlığa Şiiri - Mehmet Tekmen

Her şeyi vurup yıkan,azgın akan bir seldim.
Gönlümün feryadını,duymamazlıktan geldim.
Ne var ki sular bitmiş,akmaz olmuş pınarlar.
Dev gibi göğe çıkan,kurumuş tüm çınarlar.

Yeşil yaprağa hasret,baştan başa bir orman.
Nasıl hayatı yazar,raflar dolusu roman.
Çözülmez bu bilmece,bilginin gücü yetmez.
Boşunadır her çaba,çalışmak hiç kâr etmez.

Daha dünün doğrusu,yalan olur yarının.
Elden yok olup gider,güvendiğin varının.
Göz önünde bulunan,malın sahibi kimdi.
Eyvah demeden önce,gerçeğe sarıl şimdi.

Ömür kısa yol uzun,uzak noktada menzil.
Akıl gerek insana,yoksa dünyada rezil.
Hayat bir oyundur ki,sahnesi bu kâinat.
Düşün ki gerçek acı,nedir anlamsız inat.

Boş yok,hayal yok aslâ; ne varsa bilgi,gerçek.
Hemen şimdiden,ey nefs; kötülüklerden el çek.
Nasihat olsun hayat,yatıp kalkmak sa bir ders.
Anlamazsan bunları; yürü git,her şey serbes.

Sorulur her bir eylem; başlangıç,sorgu demek.
Kıymet,emre tabidir; değerdir,çaba,emek.
Yaşanan ömür var ya,süreçtir sonsuzluğa.
Yolların sonu çıkar,varır yüce varlığa.