Yüce dağlardaki yalnız çınarlardan,
Daha sessiz daha yalnız ve kordayım,
Kurumuş gülleri sevip koklamaktan,
Daha çaresiz, daha da imkansızım...
Her yavrusunu aynı sevebilir mi,
Asırlarca yaşamış bir kaplumbağa,
Bu çağı tekrar yaşamaya değer mi,
İncir ağacı dikecekse ocağa!
Son yaprağı da gözden çıkardı mevsim,
Git gide kurumaya başlıyor ağaç.
Ne kadar gölgesi varsa feda etsin,
Tek olmasın yeter ki bu öksüz yamaç.
Kayıt Tarihi : 10.1.2025 10:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!