Çamlığa yaslanmış, hüzünlü yüzü.
Hiç gülmemiş, ağlar olmuş hep gözü.
Bağrında taşıdı bunca yıl bizi.
Bozok Yaylasının güzel YOZGAT’ı.
Hep hayalimdesin, hep düşümdesin.
Hem ekmeğimdesin, hem aşımdasın.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta