Yosun tutmuş maviliklerde sabahı beklerken
Gözlerdeki akışlar yanıp sönmekteydi
Uzaktan gelen bir yolcunun yüzündeki tozlar gibi dökülmekteydi zaman
Alnımdan yere çarpmasıyla yok olması bir oluyordu
Sonra hep boşluk kalıyordu gözbebeklerimde ve yoklukla eş boşluk oluyordu
Beni içine götürüyordu hiç bilmediğim görmediğim tatmadığım yerlere
Ve sonra tek sen oluyordun orda
Yoklukta da varlık tada tek sen vardın tek sen
Kayıt Tarihi : 25.4.2009 00:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!