Yosun Tutmuş İnsanlar

Bir devri geride bıraktım bu gece
Koca duvarlar var artık
Birbirini tanımayan insanlar var
Yirmilerinde herkes ve seksenlerinde gösteriyorlar
Biliyorum onlarda özledi ağaçtan kaleleri
Dumanı gökyüzüne uzanan ateşi
Seslerini kendileri duyamıyor sadece
Çünkü değişmek istedikleri bir dünya yok dünyaları var
Kendi köşelerinde hayal sandıkları planları var
Hücre penceresinden gökyüzünü izleyen mahkûmdan daha da
tutsaklar
Değişme fikrini gerçekten seksene gelince alacaklar
Ayağa kalkamadıklarında su içmenin bile zor geldiği anda
Evde yataklarında düşünme vakti bulduklarında değişecekler
Geriye bir şey kalmayınca yani