Yosmasın Be İstanbul Şiiri - Gülay Bakır

Ey İstanbul!
Bak can veriyorum sana dizelerimle,
Seni anlatıyorum her bir kelimemde,
Kendini birde benim kalemimden dinle…

Bazı zaman oldu ki aşıklar sakladın, kimi zaman geldi ki ne aşklar çaldın
Bir haykırış oldun dillerde, kendini gösterebildin bütün evrene.
Dünyaya başkaldırmış bir gizem vardı sanki benliğinde,
Onursal bir ifade saklamışsın; elimin değdiği, gözümün gördüğü her yere
Susturulmayan bir ses gibisin sen.
Kimi zaman kaçmak istediğim, kimi zamansa saklanmak istediğimsin
Kendini sevdiren bir şirinlik cazibesi var sende.
Bazı zaman zalimsin!
Ayrılıkları görürsün de ses çıkarmazsın
Nice sevdanın ardından dökülen gözyaşlarıyla doludur sokakların
Ve bir sokak lambası yanar, karanlığın bir ucundan bir ucuna/
Aydınlatıverirsin bir anda, kaldırırsın gecenin sinmiş matemini
Ve bir örtü misali silkeleyip geçersin, acıdan tozlanmış caddelerini
Zalim olduğun kadar cömertsindir de!
Yalınsındır! Anlatmak istediklerini barındırdığın eserlere yüklemişsindir
Herkesin görebildiği kalbe hitap eden bir eşsizlik var sende.
Sıkılırım yok olurum bazen kalabalığında/
Adalarındır benim korunağım limanım
Ucu bucağı olmayan denizindir beni benden alan
En derin düşüncelere salan ve aynı zamanda yüreğimi feraha ulaştıran
Kaç savaş gördün, kaç savaştan galip çıktın sen?
Susmayan bir şairin susmayacak en güzel eserisin sen…
Nelere konu oldun neleri anlattırdın bizlere
Destanlar yazdırdın belki de birçok sevgiliye
Fırçalarla, boyalarla seni anlattı ressamlar
Hiç bıkmadılar senden, ve hiç bıkmadık senden
Aşıkların oldu ama sen hiç aşık olmadın!
Sen aşkın belki de gerçek anlamıydın.
Zorlu mücadelelerden güzelliklere uzanan, kitaplara kapak olan
İstanbul!
Bazen düşman olan, ama en çokta dost olan İstanbul!
Kimsenin sırrını vermedin değil mi başka birilerine?
Ne yükler yüklendi ne dertler aldın belki de omuzlarına.
Yar oldun yari olmayanlara, yol oldun yolunu bulamayanlara.
Bazen güvercin olmak isterdim
Gönlümce istediğimce gökyüzünden seni seyretmeyi dilerdim.
Şimdi seni anlatıyorum, kalemimden dinledin kendini
Ben beğendim seni, ya sen; benim dilimde sevdin mi kendini?
Bir şiire yakışacak en güzel isim sensin belki de
Yosmasın be İstanbul sende bil kendini….