Yorulur insan...
Ya konuşmaktan ya susmaktan,
Ya acıkmaktan ya susamaktan.
Ya emin olmaktan ya sanmaktan.
Ya inanmaktan ya da kanmaktan.
Bir şekilde yorulur insan,
Bazen oturmaktan bazen kalkmaktan,
Bazen hastalıktan bazen sağlıktan.
Bazen darlıktan bazen varlıktan.
İnan yorulur, yorulur insan.
Ya yalandan ya gerçekten,
Ya geçmişten ya gelecekten,
Ya gitmekten ya gelmekten,
Ya bitmekten ya başlamaktan...
Farkına varmasa da yorulur insan.
Ayaklar yorulur, omuzlar yorulur,
Akıl yorulur, kalp yorulur...
An gelir taşıyamazsın,
Can yorulur, ten yorulur,
Yar yorulur, yaren yorulur,
Yorulduk sevgili bizde yorulduk;
Ben sevmekten,
Sen sevilmekten...
Ben bitip tükenmekten,
Sen ömrümü yiyip tüketmekten...
Yorulduk, bittik işte.
Sürekli didişmekten...
Kayıt Tarihi : 6.3.2017 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yorulur insan... Ya konuşmaktan ya susmaktan, Ya acıkmaktan ya susamaktan. Ya emin olmaktan ya sanmaktan. Ya inanmaktan ya da kanmaktan. Bir şekilde yorulur insan, Bazen oturmaktan bazen kalkmaktan, Bazen hastalıktan bazen sağlıktan. Bazen darlıktan bazen varlıktan. İnan yorulur, yorulur insan. Ya yalandan ya gerçekten, Ya geçmişten ya gelecekten, Ya gitmekten ya gelmekten, Ya bitmekten ya başlamaktan... Farkına varmasa da yorulur insan. Ayaklar yorulur, omuzlar yorulur, Akıl yorulur, kalp yorulur... An gelir taşıyamazsın, Can yorulur, ten yorulur, Yar yorulur, yaren yorulur, Yorulduk sevgili bizde yorulduk; Ben sevmekten, Sen sevilmekten... Ben bitip tükenmekten, Sen ömrümü yiyip tüketmekten... Yorulduk, bittik işte. Sürekli didişmekten...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!