Yorulma Gönül Şiiri - Midayet Kara

Bana başkasını, yerme diyordun
Bu laflarınla, deli ediyordun
Geçmişte yaptığını, biliyordun
Boş yere yoruldun, ey deli gönül

Canım desem, kanat açıp uçarsın
Şu kalbime girip, yara açarsın
Onca çile çektin, şimdi kaçarsın
Boş yere yoruldun, ey deli gönül

Yüzmeyi bilmez, ummanda yüzersin
Gönül kırar, yaban elde gezersin
Gün gelir, kendi canından bezersin
Boş yere yoruldun, ey deli gönül

Yıllarca koşup durursun, yoruldun
Gönül kıra kıra, nasıl duruldun
Kader ezdi seni, benden darıldın
Boş yere yoruldun, ey deli gönül

Çağırdım gel diye, sen gelemedin
Ne dert çektiğimi, hiç bilemedin
Hayatım üstüne, söz veremedin
Boş yere yoruldun, ey deli gönül

Bu dünyada yaşamak, haram sana
Yalandan nefret et, git doğru yola
Bir gün ecel gelir, verirsin mola
Boş yere yoruldun, ey deli gönül

Zalimlere karşı, savaşın verdin
Şu yalan dünyada, yaşarım dedin
Yaşlılığı görüp, bak yola geldin
Boş yere yoruldun, ey deli gönül

Bütün çabaların, hep gitti boşa
Bana yaptıkların, gitmedi hoşa
Yalnız kalınca, getirdiler tuşa
Boş yere yoruldun, ey deli gönül

Gönül ferman dinlemez, dedim sana
Hiç yüzün gülmedi, kaderden yana
Bir ömür yetmedi, canımdan cana
Boş yere yoruldun, ey deli gönül
Eylül 2021