Yoruldum Kaçıyorum Şiiri - Celal Bahar

Üzülme...
Sana sevgim hala çok.
Lakin bilesin ki;
Artık gelmeye vaktim yok.
Yanlış anlama,
Yollar uzak olduğundan değil,
Zamanım dolduğundan.
***
Üzülme...
Biz hiç ayrılmadık,
Lakin ne acıdır ki;
Bir gün bile beraber olmadık.
Yok yok öyle düşünme,
İstemediğimizden değil,
Gücümüz yetmediğinden.
***
Beni görsen eminim tanımazsın.
Öyle ya;
Sen geldiğimiz yeri bile hatırlamazsın.
Oysa dünyaya doğmadan önce,
Sen bendin ben de sen,
Nasıl da severdik birbirimizi bir bilsen.
***
Şimdi bu nasıl iş diyeceksin.
Belki de;
Yalan söylediğimi düşüneceksin.
Haklısın;
Çok zaman oldu görüşmeyeli.
Birbirimizden haber almayalı,
Göz göze gelmeyeli.
O halde sen,
Gerçek alemi nasıl bileceksin.
***
Orada aşk başkadır.
Göz başkadır,
Söz başkadır.
Yalan yoktur,
Riya yoktur,
İhanet yoktur.
Aşk vardır aşk.
O aşkın da,
Eşi benzeri yoktur.
***
Üzülme mahşerde buluruz birbirimizi.
Yeter ki çıkarıp atalım,
Aşkımızı örten şu tenimizi.
Hele bir canlar buluşsun,
Sen o zaman gör ikimizi.
Hele bir tenler toprak olsun,
Anlarsın o zaman sevgimizi.
***
Üzülme,
Ölmüyor gözümü açıyorum.
Çok çektim dünyadan,
Yoruldum kaçıyorum.
Bir ömür seni aramakla geçti,
Tam buldum derken,
Gördüm ki ikimiz için çok geçti.
Gördüm ki bizim için artık çok geçti...