Yoruldum Dünya Şiiri - Güven Tekin

Kapalı kapılar, arkasında kalan umutlarım.
Fırtınada alabolara olmuş, geminin kaptanıyım.
Duvarlar, üstüme üstüme geliyor.
Gözlerim yaşlı, çok yoruldum dünya.

Benim rüzgarlarım, çok sert esiyor.
Karanlık gecelerimin, ışığı nerde?
Dayanacak gücüm kalmadı, ciğerim yanıyor.
Gözlerim yaşlı, çok yoruldum dünya.

Herkes sabret geçer diyor geçmiyor.
Herşeye rağmen, gülümse diyorlar, olmuyor.
Bunca dert çekilir mi? sanıyorlar.
Gözlerim yaşlı, çok yoruldum dünya.

İntihar ediyor cümlelerim, karanlığın içinde.
Yıkılan hayallerim, gençliğim nerde?
Sessiz çığlıklarım, arşı semaya ulaştı, dermanım nerde?
Gözlerim yaşlı, çok yoruldum dünya.

Çaresiz kalmışım, yanlız yüreğimde.
Elimi uzatsam, tutan olsada, çare olmaz.
Savdanın iklimi, yüreğimi yaksada.
Gözlerim yaşlı, çok yoruldum dünya.

Umutlarımı bir bir kırdılar.
Gençliğimi bir bir yok ettiler.
Hayellerim sellere karıştı.
Gözlerim yaşlı, çok yoruldum dünya.

Dört duvar arasına, haps olmuş hayatım.
Gün yüzü görmeden, solacak ömrüm.
Maziden günümüze, gelen derin yaralarım.
Gözlerim yaşlı, çok yoruldum dünya.

Bana verilen, yarım yamalak bir hayattı.
Kaderim, talihim gülmedi en baştan bana.
Sarsıldı yüreğim en derinden.
Gözlerim yaşl, çok yoruldum dünya.

Yorgun düştüm yalan dünyaya.
Tabip el vurma sakın, yaram derindedir.
Bu beden çok yoruldu, yalan dünyada.
Gözlerim yaşlı, çok yoruldum dünya.

Zehir eylediler bana hayatı.
İçimdeki gizli yara, herkesi kasıp kavurur.
Yoruldum artık, beyaz kefene sarsınlar.
Gözlerim yaşlı, çok yoruldum dünya.