Yoruldum kaybetmekten ve kaybolmaktan...
Yoruldum istemekten,istenmemekten,isteyipte alamamaktan...
Yoruldum ince bir ayrıntı gibi durmaktan bu hayatta...
Yoruldum nefes almaktan...
İnsan nefes almaktan yorulur mu diye sormayın.
Bu yorgunluk nicin nefes aldıgını bilememenin yorgunlugu...
Amac bulamıyorum,buldugum amaclara saygı bulamıyorum..
Seviyorum ama sevilmiyorum yada öyle sanıyorum bilmiyorum..
Hani kabus gorurken bagırsınızda sesinizi duyuramazsınız ya ben sesimi
duyurmaktan vazgectim artık bagıramıyorum...
Kayıt Tarihi : 24.7.2007 17:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!