Yoruldum Şiiri - Güven Tekin

En ufak şeyde, yanlış anlaşılmaktan yoruldum.
Buda yapmaz dediklerimin, ağlatmasından yoruldum.
En çok sevdiklerimin, beni üzmesinden yoruldum.
Yoruldum hayat, hemde çok yoruldum.

Aşka, sevdaya, inanmaktan yoruldum.
Birileri için, fedakarlık yapmaktan, yoruldum.
Hayat denilen bu yolda, aldatılmaktan yoruldum.
Yoruldum hayat, hemde çok yoruldum.

Herşeyin, üstüme üstüme, gelmesinden yoruldum.
Değerimi bilmeyen insanlara, değer vermekten yoruldum.
Geceden, gündüzden, yaşamaktan yoruldum.
Yoruldum hayat, hemde çok yoruldum.

Bir tek annem gitmezdi, oda gitti.
Gitmem diyen, yalancılardan yoruldum.
Sessiz çığlıklarım, arşı semaya ulaştı.
Yoruldum hayat, hemde çok yoruldum.

Kaderimin, alın yazımın,kara olmasından yoruldum.
Şiirlerin bile, vefasız olmasından yoruldum.
Hayat anla işte, anla yoruldum.
Yoruldum hayat, hemde çok yoruldum.

Yardan yüzümün, gülmemesinden yoruldum.
Sinemde ki yaraların, dermansızlığından yoruldum.
Doktorların karşımda, çaresiz kalmasından yoruldum.
Yoruldum hayat, hemde çok yoruldum.

Gözyaşlarımı akıtanların, mutlu olmasından yoruldum.
Ellere, kul köle olmaktan yoruldum.
Umutlarımın, bir bir solmasından, yoruldum.
Yoruldum hayat, hemde çok yoruldum.

Gurbette, sılaya hasret kalmaktan, yoruldum.
Özlem ile başlayan şarkıları, dinlemekten yoruldum.
Yoruldum hayat, hemde çok yoruldum, çok çok yoruldum..