İçten bir gülüşü vardı...
Ama kendi içinden değil de,
cennetin içinden bakıyordu sanki...
İşte ben o gülüşe vuruldum.
Sonra bir daha çıkmadı kurşunu yüreğimden...
Şimdi niye suratın asık diye soruyorlar...
Bilmezler ki,
işte ben o gün aşklardan yoruldum
Kayıt Tarihi : 25.10.2017 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!