Yorulan Ben Oldum..! Şiiri - Suat Zobu

.

Seninle çıktığım bu uzun yolda,

Yorulan ben oldum ömrüm tükendi.

Tam da onikiden he mi de solda,

Vurulan ben oldum ömrüm tükendi.

.
Siz bu ayrılığa bir kılıf biçin,

Bunca özlem ile bekletmek niçin,

Sabrettim ömrümce mutluluk için,

Kırılan ben oldum ömrüm tükendi.

.
Ben nasıl tutuldum göz göre göre,

İhmale uğradım bilmem kaç kere,

Atılıp da çamur çaylak yerlere,

Serilen ben oldum ömrüm tükendi.
.

Bitmiyor gönlümün ince ağrısı,

Cevap bulmaz bir kez aşka çağrısı,

Kaf Dağı ardına işin doğrusu,

Sürülen ben oldum ömrüm tükendi.

.
Ben mi anlamadım gönül işinden,

Elmamın yarısı ayrı eşinden,

Belki belki diye koştum peşinden,

Darılan ben oldum ömrüm tükendi.

.
Sitemim sanadır nazım sanadır,

Benim aŞkta yönüm senden yanadır,

Ellere gülersin öfken banadır,

Gerilen ben oldum ömrüm tükendi.

.
Her zaman “şiir yaz” derdin ya bana

Bütün yazdıklarım sanadır sana

Dizeye mısraya senin adına

Sarılan ben oldum ömrüm tükendi.

.
Susup kalıyorsun yanıma gelip,

Surat ediyorsun ellere gülüp

Yirmidört saatte yüz kere ölüp,

Dirilen ben oldum ömrüm tükendi.
.

Suat Zobu

21.12.2014 Ankara

.