Yörüğün Özlemi Şiiri - Ali Çelik 3

'' Sayvantın altında akşam güneşinin batışını izleyen yaşlı yörük, su yolundan birkaç keçi ile gelen torununu görünce eski günleri hatırlar ve dertlenir''

Sürüm vardı, göremezdim sonunu
Yolda gördüm, beş keçiyle torunu
Bineğim yok, yaya geldim yolumu
Yağız atım, doru tayım, kır kısrağım nerede
Maya nedir? beserek ne? bilir misin devede

Çeksin artık, develeri savranım
Koçhisar’a, tuza gitsin kervanım
Kahpe felek, döndürürse devranım
Kır atıma, binip yine haylasam
Bu yaz yine, Kumalarda yaylasam

Bu yıl yine, kısır kaldı şişeğim
Namlusunda, patlamamış fişeğim
Gökyüzü yorganım, yayla döşeğim
Bir uyusam, elli yıldır yorgunum,
Bir yaylaya, bir de yâre vurgunum

Yılkısından, ayrı düşmüş güreyim
Göç düzülmüş, çadırımı düreyim
At üstünde doğmuşum ben, at üstünde öleyim
Yaman olur, iğdiş atın rahvan
Yayla bize, Yaratanın ihsanı

Yıkıldı mı, çadırımın direği
Büküldü mü, yiğitlerin bileği
Son nefes de, Dedenin son dileği
Kuvvet olsa, benim iki dizim de
Çadır kursam, Koca Yayla düzün de

Ali Çelik, Kırıklarda duranda
Yörük nedir? bilir misin soran da
Kır atına, eyerini vuran da
Eserim ben, tepelerde yel gibi
Coşarım ben, dereler de sel gibi