Yorgunum Ben Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Artık yorgunum dostlar, yorgun
Yılların yorgunluğu çöktü omuzlarıma
Gözlerimde biriken sevdaların gizleri
Yüreğimde biriken acıların izleri

Bir zamanlar coşkulu dünyaya bakardım
Hayatın rengarenk dansına katılırdım
Şimdi ise gözlerimde gri bir sis var sanki
Ruhumun derinliklerinde kaybolmuşum gibi

Belki de zamanın yüklediği ağırlıktıriçimizde bu
Yılların deneyimleri, kayıpları ve kazançları dolu
Ama yine de umut var, hissedderim kendimi hoşnut
Belki de yorgunlukla birlikte olgunlaşan bir umut

Dostlar, hayatın dalgaları bazen duygulara sert vurur
Ama azgın deniz asla durmaz gibi , sürekli akar durur
Biz de akmalıyız, yorulsak da onunla devam etmeliyiz
Çünkü hayat bir yolculuktur ve biz bu yolda yürümeliyiz

Belki de yorgunluk geçicidir, güneş tekrar doğar
Belki de yıldızlar parlarken umutlar yeşerir
Yorgun düşmüş bedenimiz, güçlü ruhumuzla buluşur
Ve hayatın içindeki anlamı yeniden keşfederiz

Dostlar, yorgunluk geçici, unutma bunu
İçindeki gücü bul ve yoluna devam et
Hayatın getirdiği her zorluk, bir fırsattır aslında
Yorgun düşsen de, yeniden doğabilirsin her an

Artık yorgunum belki, ama umutsuz değilim
Çünkü içimde bir ateş var, bir volkan gibi
Haykıracağım dünyaya, yaşanmışlıklarımla dolu
Ve yorgunluğumu aşarak varacağım yeni ufuklara.