Yorgunum Be Aşkım Şiiri - Burhanettin Akdağ

Öylesine yorgunum ki aşkım
Yılların birikmiş yükü var üzerimde
Kalkmıyor omuzlarım
Alamıyorum düşüncelerden kendimi
Çıkamıyorum,
Gömüldüğüm çamurlu çukurdan.

Öylesine yorgunum ki aşkım
Uyku bile haram aylardır
Hani hep derdim ya geceler için
Sessiz arkadaşım diye
Şimdi sesli dertleşiyoruz, karşılıklı
Alenen, alabildiğince
Kafa kafaya…

Öylesine yorgunum ki aşkım
Öylesine yorgunum, anlatılmaz
Sanmıyorum tarif edebileceğimi
Kelimelere sığdıramaya uğraşsam, almıyor
Beynimden ruhuma uyuşmuş
Çimdiklesem bile hissetmiyor tenim
Gecelerin gizemi de çare olmuyor dermana.

Öylesine yorgunum ki aşkım
Bu nasıl bir duygu, bilemiyorum
Kimseler gülmüyor etrafımda
Sanki sözleşmişler karamsarlığımla
Ayna gibiler hüznüme
Ve içimin acısına.
Onlara baktıkça doluyor gözlerim
Süzülüyor yaşlar yanağımdan
Akıyor, akıyor
İşte böylesine bir haldeyim
Yangınlarda yüreğim…

Öylesine bitkinim ki
Derdim beni çoktan aşmış.

Yorgunum be aşkım,
Hem de, çok yorgun…

(01.11.2005)