Yorgunum, aşkım…
Yalnız geçen yılların acısı, sanki her nefesimde daha da derinleşen bir hançer gibi saplanıyor yüreğime.
Kimi zaman gözlerim suskunluğa gömülüyor, kimi zaman da yılların yükünü taşımaktan dizlerim titriyor.
Sen geldin ve o karanlık günler yerini usulca baharlara bıraktı, gönlüme güneş doğdu yeniden, içimde yeniden umut filizlendi.
Çok yorgunum, aşkım…
Yüreğimde durulmak bilmeyen fırtınalar eser, kimi zaman benliğimi savurur, kimi zaman içimdeki sessiz çığlıklarla boğuşurum.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta