Yorgunum, aşkım…
Yalnız geçen yılların acısı, sanki her nefesimde daha da derinleşen bir hançer gibi saplanıyor yüreğime.
Kimi zaman gözlerim suskunluğa gömülüyor, kimi zaman da yılların yükünü taşımaktan dizlerim titriyor.
Sen geldin ve o karanlık günler yerini usulca baharlara bıraktı, gönlüme güneş doğdu yeniden, içimde yeniden umut filizlendi.
Çok yorgunum, aşkım…
Yüreğimde durulmak bilmeyen fırtınalar eser, kimi zaman benliğimi savurur, kimi zaman içimdeki sessiz çığlıklarla boğuşurum.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta