Yorgunum yatasım gelir koltuğumda,
Tunç renkli gökyüzüne bakarak,
Odamda yalnızım, akşam safası açtığında,
Karanlık çöküyor, güneşe tırmanarak.
Bu akşam hep böyle yalnız,
Boş pencerelere bakarak teselli olurum,
Dünyam yıkık,harabem ıssız
Karşıda birine bakarak, burkulurum.
,
Kuşlar yuvaya dönüyor, çocuklar cıvıl cıvıl,
Ben külçe gibi yorgunum.
Birşeyler kemiriyor içimi harıl harıl,
Acaba ben dertlerin hangisine vurgunum. 1984 Konya
Kayıt Tarihi : 12.5.2007 09:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!