Yorgunum Şiiri - Alone Poet

Karanlık bir sokaktayım
Yılların getirdiği bir yorgunlukla
Yanlızlığın getirdiği savurganlıkla
Ne çıkabildim, Nede sonunu bulabildim
Çıkmazın içinden çıkanlardan değilim
Yürüyorum tabanlarım şişecesiye
Etrafım yüksek binalarla dolu
Ve karşımda o hep aynı menfaatçı yüzler
Ne kadar kaçsamda onlardan
Sanki üstüme yürüyorlar
Sanki peşimden geliyorlar

Beni kurtaracak farklı bir yüz
Düşünceli bir el
Sevgiyi tanıyabilen ve sevebilen
Sevgiyi karşılıksız paylaşabilen
Çıkar beklemeyen
Beni sevebilecek bir yürek
Çıksın istedim o koskoca gökyüzünden
Ve ben koşsamda

Belki de ona koşuyorum
Yada ondan uzaklaşıyorum
Seslenmesini bekliyorum
Uzaklaşıyorsam geri döneyim diye
doğru gidiyorsam çabuk olayım diye
Çünkü yoruldum ve tükendim
Hem koşmaktan
Hemde etrafımdaki mefaatçı yüzlerden

Onlardan uzaklaşmak için
Ya sen beni çekersin bu düşünceden
Yada ben çekerim kendimi bu alemden
Ben seçmedim bu yolu ve bu yorumu
Artık insanlar bana güvenmiyor bende onlara
Bu yüzden haykırıyorum
Bu yüzden sevgiyi arıyorum
Çünkü hakketmedim
Artık sevmek ve sevilmek istiyorum