Yorgunum Şiiri - Güven Tekin

Umutlarımı çalmışlar gecelerce.
Uykusuz gözler, seni arar olmuş.
Sen her mevsimin, solmayan çiçeği.
Ve her mevsimin, solmayan yıldızı.

Nasıl sevebilirsin beni.
Ben seni, nasıl sevebilirim ki?
Yüreklerimiz, bir biri için atarken.
Yaklaşıyor ilkbahar.

İlkbahar, yağmurlarıyla ıslat beni.
Biliyorum, sen imkansız gökyüzüsün.
Sen uzaklarda, yarım kalmış sevdamsın.
Sevdim seni aşkım, haddimi bilmeden aştım.

Gel desem, gelemezsin,yıldızlar kadar uzaksın.
Dağlarda çağlayan, sular gibisin.
Soğuk ama, bir okadar sıcak.
Bazen karadeniz,bazende akdeniz gibisin.
Bu nasıl sevda, bu nasıl aşk.
İkimizide, yakıp kül eder şiirlerde.
Dağlarda açan,mavi çiçeğimsin yüreğimde.
Tut ellerimden,varmı cesaretin.

Uçurumun kenarında,benim ömrüm.
Tutarsan ellerimi, yaşarız umutla.
Bırakırsan, gözlerimiz açık gider semaya.
Matem tutar, tüm dünya arkamızdan.

Gece hayallerim, sensin gökyüzünde.
Gündüzleri, güneşim sensin yeryüzünde.
Hadi tut elimi,düşersem bırakma beni.
Yaşayalım, umutlarımızı yeşertelim.

Beraber dünyanın,kahbe düzenine.
Kimseye eyvallah etmeyelim,sevdamızdan başka.
Tut ellerimden düşüyorum dünyadan
Eylül yağmurları sert olur.

Üşütmeyelim sevdamızı,ne olur.
Sen umudumdun,bu dünyadaki.
Tutunduğum dalımdın,sakın kırma o dalı.
Baharda çiçek açsın senin gibi.
Solmasın sonbaharda benim gibi.

Sevebilseydin sende benim gibi.
Ömrümün olmazdı sonbaharı.
Çok korkuyordum sana söylemeye.
Söyledim,dünyam karardı işte.

Bir ben değilim,sevip sevilmeyen.
Kaybettim çoktan bütün umutlarımı.
Şimdi davacıyım kaderim senden.
Sadece bir kez gülmek istedim.

Bunca gamı,bunca kederi,yükledin omuzlarıma.
Yorgunum ben kederimden.
Biliyorum ben sevilecek,adam değilim.
İşte gidiyorum,be hayattan sonsuza kadar.