Yorgunum Şiiri - İsmail Doğan

Mutlu sanmayın gülen yüzüme bakıpda,
Acımı derdimi gizlemekten yorgunum.
Yılların dertli yükünü sırtıma giyipde,
Sır gibi sinemde taşımaktan yorgunum.

Nerede olursa olsun ağlayan bir kişi,
Bir sevgidir, saygıdır insanlığın işi,
Kirli kafalara karşı verelim savaşı,
Cehaletin başını ezmekten yorgunum.

Kestiler beni boşu boşuna üç kere,
Biri safra kese, bir mide, bir rast gele,
Bulamadılar sızlayan derdime çare,
Doktorlara paralar vermekten yorgunum.

Ben çalşıp ellerin yemesinden usandım,
Sahtekarların oynuna nasıl da kandım,
Kurunun içinde yaşken nasıl da yandım,
Kurtların oyununu bozmaktan yogunum.

Hayat kötüye cennet, iyiye mezarmış,
İnsan dolandırmak her yanımızı sarmış,
Bu ülkeninde avukat savcısı varmış,
Adliyede dava sürmekten yorgunum,

Genç yaşımda saçlarım bembeyaz olursa,
Yalan dünyada dileklerim bir kusursa,
Doğru söyleyen dokuz köyden kovulursa,
Kalsın size giderim buradan yogunum.

Üç günlük dünyada bir gün yüzüm gülmedi,
Kötü günümde dostlar yanıma gelmedi,
Hiç kimse DOĞANİ'nin değerni bilmedi,
Gözlerimin yaşını silmekten yorgunum.